اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر مهارت حل مسیله و خودآگاهی در دانش آموزان

این تحقیق با هدف بررسی اثر بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر مهارت حل مسیله و خودآگاهی در دانش آموزان مقطع دوره اول متوسطه منطقه صوفیان صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر صوفیان در سال تحصیلی 97-96 می باشد. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای استفاده شد. حجم نمونه به تعداد 60 نفر دانش آموز به صورت تصادفی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 30 نفره (30 نفر دختر 30 نفر پسر)، 1 گروه آزمایش 15 نفره و 1 گروه کنترل 15 نفره قرار گرفتند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های الف: پرسشنامه حل مسیله (هپنر و پترسن 1982). پرسشنامه خودآگاهی شیر و باس (1975) استفاده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر حل مساله تفاوت معنی داری وجود دارد (p> 0/01) و همچنین بین دو گروه گواه و آزمایش از نظر خودآگاهی تفاوت معنی داری وجود دارد (p> 0/01).

کلیدواژه ها:

مهارت حل مساله ، خودآگاهی ، الگوهای ارتباطی