بررسی فقهی و حقوقی خرید و فروش دین

بر پایه عقد خرید دین، دین بدهکار به بیشتر یا کمتر از میزان اسمی از طلبکار توسط مدیون یا ثالث خریداری می شود. میتوان گفت نظر مشهود که ماخذ و منبع قانونگذار هم بوده است، صحت عقد خرید دین در اکثر موارد و اقسام آن است، البته بایستی به گونه ای عمل شود که معامله مستلزم ربا نباشد. جمع بندی یافته ها نشان می دهد بیع دین خواه زمان ادای آن رسیده باشد و خواه نرسیده باشد هم به غیرمدیون و هم به مدیون جایز است که فروش آن به مدیون باعث اساقط دین می شود و می توان آن را در مقابل ثمن نقد هم به مقدار کمتر و هم به مقدار بیشتر با رعایت ربوی نبودن مورد معامله قرار داد.

کلیدواژه ها:

بیع ، دین ، خرید و فروش دین