رابطه بین هوش هیجانی با انگیزش درونی در دانش آموزان متوسطه دوم و هنرستان منطقه 13 تهران

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین هوش هیجانی با انگیزش درونی در دانش آموزان متوسطه دوم و هنرستان منطقه 13 تهران بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوم و هنرستان منطقه 13 تهران بوده است که از این میان تعداد 384 نفر به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. داده های پژوهش به وسیله آزمون مقیاس هوش هیجانی سیبریا شرینگ ( 1996 ) و پرسشنامه انگیزش درونی جمع آوری شده و به وسیله آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه و به استفاده از نرم افزار SPSS-23 تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد بین نمره کل هوش هیجانی و مولفه های خودآگاهی، خودانگیختگی، مهارت های اجتماعی و همدلی با انگیزش درونی در دانش آموزان متوسطه دوم و هنرستان منطقه 13 رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p> 0/01). همچنین یافته ها بیانگر آن بودند که 21/6 درصد از واریانس انگیزش درونی را متغیرهای خودآگاهی، خودانگیختگی، مهارت های اجتماعی و همدلی با هم به طور مشترک تبیین می کنند. با توجه به یافته های پژوهش پیشنهاد می شود که به هنگام برنامه ریزی جهت افزایش انگیزش درونی دانش آموزان، هوش هیجانی آنان مورد توجه جدی قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، انگیزش درونی ، دانش آموزان