پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی در دانش آموزان

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی در دانش آموزان بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری تحقیق حاضر شامل دانش آموزان دختر مقطع متوسطه دبیرستان های جزیره کیش در سال تحصیلی 1397-1396 را تشکیل دادند. به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای و بر طبق فرمول پلنت حجم نمونه 66 نفر برآورد شده است و برای تعمیم پذیری بیشتر نتایج حجم نمونه 100 نفر انتخاب شد. به این صورت که از بین دبیرستان های منطقه کیش 5 مدرسه و از هر مدرسه تعداد 1 کلاس انتخاب و از هر کلاس تعداد 20 نفر وارد پژوهش شدند و به پرسشنامه های پرسشنامه پیشرفت تحصیلی درتاج ( 1383 ) و پرسشنامه خودکارآمدی شرر، مادوکس، مرکاندانته، پرنتیس دون، جاکوبس و روگرز ( 1982 ) پاسخ دادند. داده های نیز با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شد. یافته ها نشان داد که بین پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی رابطه مثبت و معنیداری وجود دارد (P> 0/01). نتایج تحلیل رگرسیون چندمتغیره نیز آشکار کرد که 55/2 از کل واریانس پیشرفت تحصیلی بر اساس خودکارآمدی تبیین می شود.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، خودکارآمدی ، دانش آموزان