پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس خودشفقت ورزی در بین والدین کودکان طیف اوتیسم شهر ارومیه

هدف پژوهش حاضر پیش بینی رضایت از زندگی بر اساس خودشفقت ورزی در بین والدین کودکان طیف اوتیسم شهر ارومیه بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. اطلاعات از طریق مقیاس رضایت از زندگی داینر وپاوت (SWLS) (1985) و مقیاس خود شفقت ورزی نف (2003) جمع آوری گردیده است. جامعه آماری در این پژوهش، والدین کودکان مبتلا به اوتیسم در پیشگامان امید ارومیه (N=160) بود که به دلیل کم بودن تعداد جامعه آماری،روش نمونه گیری به صورت کل شمار و حجم آن برابر با حجم جامعه در نظر گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون چولگی و کشیدگی برای بررسی نرمال بودن توزیع داده ها و همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه برای آزمون فرضیه ها استفاده شد. یافته های تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که متغیر قضاوت خود، همانندسازی افراطی و انزوا به گونه ای معنادار می توانند رضایت از زندگی والدین دارای کودکان طیف اوتیسم (p-value≥0/05) را پیش بینی نمایند بطوری که این اثرگذاری معکوس و معنی دار برآورد شد. همچنین نتایج حاکی از آن بود که متغیر اشتراکات انسانی به گونه ای معنادار می تواند رضایت از زندگی والدین دارای کودکان طیف اوتیسم (p-value≥0/05) را پیش بینی نماید بطوری که این اثرگذاری مثبت و معنی دار برآورد شده است. درنهایت متغیرهای خودمهربانی و بهشیاری نتوانسته اند رضایت از زندگی والدین دارای کودکان طیف اوتیسم را پیش بینی نمایند.

کلیدواژه ها:

رضایت از زندگی ، خود شفقت ورزی ، ذهن آگاهی ، خود مهربانی