اثربخشی مداخله شناختی رفتاری ، بر افزایش خودکارآمدی جنسی زنان

هدف این پژوهش اثربخشی مداخله شناختی رفتاری در افزایش خودکارامدی جنسی زنان بود. روش پژوهش نیمه تجربی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه است. جامعه آماری پژوهش همه افراد متأهل مراجعه کننده به یکی از مراکز خدمات روان شناختی و مشاوره شهرکاشان در سال 1393 بودند و در محدوده سنی 40-20 قرار داشتند. در پژوهش حاضر 32 نفر از زنانی را که نمراتشان در مقیاس پرسشنامه خودکارآمدی جنسی (وزیری ، 1391) پائین تر از میانگین بود انتخاب شدند و بطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش در6 جلسه آموزشی با تاکید بر اصلاح تحریفات شناختی و آموزش تکنیک های رفتاری شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که تفاوت معناداری بین میانگین نمرات آزمودنی های گروه آزمون و گواه در مرحله ی پیش آزمون (P<0/01 و211/412 =F ) و پی گیری (P<0/01 و 489/605 =F )وجود دارد که این تفاوت صرفا به علت مداخله شناختی –رفتاری است. همچنین شاخص اثر به دست آمده حاکی از این است که 62 درصد افزایش خودکارآمدی جنسی آزمودنی های شرکت کننده در گروه آزمایش را می توان به مداخله شناختی– رفتاری نسبت داد.

کلیدواژه ها:

رویکرد شناختی رفتاری ، خودکارامدی جنسی ، زن