اثربخشی بازی نمایشی با دست ساخت های پارچه ای بر امید به زندگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس(ام.اس)

زمینه و هدف: بیماری مولتیپل اسکلروزیس (M.S) ، از جمله گسترده ترین و شایع ترین بیماری های مربوط به سیستم عصبی مرکزی در جوانان است. این بیماری به صورتی پیشرونده و مزمن، با تخریب تدریجی بافت میلین مغز و نخاع، منجر به بروز گستره وسیعی از علایم عصبی مانند تاری دید، ضعف عضلات و برخی اختلالات حسی، می گردد. علل بروز این بیماری، همچنان نامعلوم باقی است، اما مطالعات متمرکز بر اختلالات سیستم ایمنی و عفونت ویروسی ، نشان می دهند. هدف از انجام این پژوهش، تعیین اثربخشی بازی نمایشی با دست ساخت های پارچه ای بر امیدبه زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. روش پژوهش: پژوهش به صورت شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون، با گروه کنترل است. جامعه مورد مطالعه را، مردان و زنان عضو انجمن M.S ایران در سال 1394 تشکیل داده که از میان آنان 14 نفر به طور تصادفی انتخاب شده و در دو گروه 7نفری آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در هر دو گروه پرسشنامه امید به زندگی میلر (LE)، اجرا شد. سپس گروه آزمایش در طی 6 جلسه ی120 دقیقه ای در کارگاه بازی- نمایشی با دست ساخت های پارچه ای که با الهام از بازی های نمایشی و عروسکی آیین های طلب باران عشایر کردستان ایران، شکل گرفته بود، شرکت کردند و گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت نکرد. افراد گروه آزمایش در طی جلسات این کارگاه، با خلق دست ساخت های عروسکی پارچه ای به تعریف یک هویت و یک بازی نمایشی برای دست ساخت های خود و ایفای نقش پرداختند. در آخر سطح امیدبه زندگی هر دو گروه دوباره با استفاده از پرسشنامه مربوطه، مورد ارزیابی قرار گرفت. فرضیه ی پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس یک متغیره آزمون شد. یافته ها: میانگین و انحراف استاندارد سن گروه آزمایش 00/36 و 94/11 و گروه کنترل 14/33 و 98/5 است. دو گروه به لحاظ سن تفاوت معناداری با یکدیگر نداشتند (05/0امید به زندگی برقرار نیست. با توجه به این که تحلیل کوواریانس (در زمان برابری حجم نمونه ها) در مقابل انحراف از این مفروضه مقاوم است، بنابراین تحلیل کوواریانس یک متغیره انجام شد. نتایج نشان داد ارزش F حاصل در سطح 01/0 معنادار است (01/0> P ، 675/17 = (11 و 1)F ، 616/0= 2 partial). بحث و نتیجه گیری: ساخت عروسک برای ایفای نقش و اکتشاف افکار موثر بوده و فرصتی برای طرح احساسات، نگرانی ها و ایده ها به افراد داده می شود و کمک به بیان مسائلی می کند که در موقعیت های عادی، از بیان آنان بازداری می شود. به نظر می رسد این مطالعه توانست تاثیر مثبت بازی نمایشی با دست ساخت های پارچه ای را در برخی معیارهای استاندارد شده متغیر امید به زندگی در افراد مبتلا به ام.اس نشان دهد. رویکرد غیرمستقیم بازی- نمایش عروسکی، رنج درونی را به عروسک ها و اسباب بازی ها نسبت می دهد، به این ترتیب اعتمادبه نفس لازم پیدا می شود تا مسائلی که با رنج ارتباط دارد، مطرح شود و شهامت مواجهه ی مستقیم و آمادگی در برابر رنجها ایجاد می شود . به نظر می رسد، با روشهای رواندرمانی خلاق همچون بازی های نمایشی، تحمل پریشانی، ظرفیت های پذیرش و رویارویی با مشکلات، دردهای جسمی و فشارهای روانی در این بیماران روبه بهبود خواهد رفت. بنابراین با بازی های نمایشی، بیماران ام.اس خواهند توانست، با بازسازی صحنه هایی از درد و رنج و پریشانی های خود به ابراز این بارهای روانی پرداخته و با وجود این مصائب، امید به زندگی در آنها افزایش یابد.

کلیدواژه ها:

مولتیپل اسکلروزیس ، بازی نمایشی ، دست ساخت های پارچه ای ، امید به زندگی