اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اصلاح طرحوارههای هیجانی و دشواری تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر

در فرایند درمان و پیشگیری از بیماری‎های سایکوسوماتیک، حالت های هیجانی مثبت و منفی از مهم ترین عوامل می باشند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر اصلاح طرحواره های هیجانی و دشواری تنظیم هیجان در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیراجرا شد. پژوهش حاضر در چارچوب طرح های تجربی تک آزمودنی با استفاده از طرح خطوط پایه چندگانه ی پلکانی اجرا شد. بر اساس میزان تمایل به شرکت در پژوهش، 5 بیمار مبتلا به IBS به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و طرحواره درمانی هیجانی دریافت کردند. ابزار پژوهش شامل مقیاسROMEIII، مصاحبه SCID، پرسشنامه طرحواره های هیجانی و مقیاس دشواری در تنظیم هیجان بود. تحلیل داده ها با استفاده از نمودار تحلیل دیداری، درصد بهبودی و شاخص تغییر پایا انجام شد. نتایج نشان داد، بیمارانی که طرحواره درمانی هیجانی دریافت کردند، کاهش نمرات در برخی از طرحواره های ناسازگار و افزایش در برخی از طرحواره های سازگار به نسبت خط پایه داشتند(05/0≥p). همچنین این درمان نمرات برخی از مولفه های دشواری تنظیم هیجان را کاهش داد(05/0≥p). با توجه به اینکه طرحواره درمانی هیجانی، در بهبود طرحواره های هیجانی و دشواری تنظیم هیجان این بیماران موثر است، به نظر می رسد گزینه مناسبی برای درمان این بیماران است.

کلیدواژه ها:

سندرم روده تحریک پذیر ، طرحواره درمانی هیجانی ، طرحواره های هیجانی ، دشواری تنظیم هیجان