اثربخشی آموزش ارتباط زوجین براساس رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش ارتباط زوجین بر اساس رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین در شهر گناوه بود. روش: جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به اداره بهزیستی شهرستان گناوه جهت رفع مسایل زناشویی می باشد. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از کل مراجعین اداره بهزیستی بود که داوطلب همکاری و شرکت در تحقیق شدند. 15 زوج به طور تصادفی در گروه آزمایش و 15زوج نیز در گروه کنترل گنجانده شدند. به گروه آزمایش مهارت های ارتباطی با رویکرد شناختی- رفتاری آموزش داده شد و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در مراحل پیش آزمون و پس آزمون به ابزار های پژوهش شامل پرسش نامه سازگاری زناشویی پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل نتایج، از روش های آماری تحلیل کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ارتباطی با رویکرد شناختی- رفتاری بر سازگاری زناشویی زوجین شهر گناوه تاثیر معنی داری دارد. بر اساس نتایج، آموزش مهارت های ارتباطی به زوجین قادر است تا سازگاری زناشویی را افزایش دهد. نتیجه گیری: براساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که با آموزش مهارت های ارتباطی به شیوه شناختی- رفتاری به زوج های در آستانه طلاق، می توان احساسات مثبت، سازگاری زناشویی را در آنان افزایش داد

کلیدواژه ها:

مهارت های ارتباطی ، رویکرد شناختی- رفتاری ، سازگاری زناشویی