تاثیر تمرینات هوازی بیشینه در هوای گرم بر عوامل خون شناسی

در این مقاله، تاثیر شش هفته تمرین هوازی بیشینه را در هوای گرم بر عوامل خون شناسی قایقرانان مرد نخبه بررسی می شود. بدین منظور تعداد 21 نفر قایقران مرد نخبه بطور تصادفی با سن 31,72±4,17 سال، وزن 73,40±3,15 کیلوگرم، قد 1,78±0,02 متر و حداکثر اکسیژن مصرفی 55,73±1,57 میلی لیتر در کیلوگرم در دقیقه انتخاب و به دو گروه تجربی 11) نفر(0 و کنترل 10) نفره) تقسیم شدند. کل آزمودنی ها پیش و 15 دقیقه پس از دوره تمرینی در آزمایش خون شناسی شرکت کردند. گروه تجربی تمرین هوازی را با شدت 75 تا 85 درصد ضربان قلب بیشینه، به مدت 45 تا 90 دقیقه، به صورت متناوب، در دمای بین 35 تا 46 درجه سانتی گراد و رطوبت 50 تا 70 درصد با قایق های کانو پارو زدند و برای برگشت به حالت اولیه، به مدت 10 دقیقه حرکت پارو زدن آهسته را انجام دادند. گروه کنترل، در این مدت همزمان با گروه تجربی به تمرینات هوازی زیر بیشینه به صورت تفریحی با قایق های کانو پرداختند. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون t وابسته و تحلیل واریانس عاملی استفاده شد. سطح معنی داری داده ها در حد (α≥ 0/05) در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که تمرینات تاثیرات معنی داری در هر دو گره تمرینی بر عوامل خون شناسی، به ویژه مقدار هموگلوبین و تعداد گلبول های قرمز نشان داد، اما گروه تجربی، تنها در تعداد پلاکت ها تفاوت معنی داری با گروه کنترل نشان داد. در نتیجه تمرینات قایقرانی در هوای گرم، علی رغم تغییراتی که در عوامل خون شناسی ایجاد می کند، به استثناء تعداد پلاکت ها تفاوت معنی داری بین گروه ها در دیگر عوامل خون شناسی مشاهده نمی شود

کلیدواژه ها:

قایقرانان مرد نخبه ، عوامل خون شناسی ، تمرینات هوازی بیشینه ، هوای گرم