تاثیر اصلاح ناهنجاری ساختاری سربه جلو بر عملکرد ریوی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی

ناهنجاری های سر به جلو باعث عدم سازماندهی عضلات گردن و در نهایت تضعیف عملکرد ریوی فرد میشود. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر6هفته تمرینات اصلاحی بر زاویه سربه جلو و شاخص عملکرد ریوی دانش آموزان پسر بود. در این پژوهش30دانش آموز پسر شهر شیراز مبتلا به سربه جلو به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش تمرینات اصلاحی را به طور منظم به مدت 6 هفته انجام دادند و میزان زاویه سر به جلو و شاخص های عملکرد ریوی قبل و بعد از دوره تمرینی اندازه گیری شد.داده ها با استفاده از تی وابسته در سطح معناداریp=0.05 بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان داد که گروه آزمایش کاهش معناداری در زاویه سر به جلو و افزایش معناداری در شاخص اسپیرومتریmvv1وfvc2پس از تمرینات نسبت به قبل از تمرینات داشتند.