مکان یابی مناطق مستعد کشت تعدادی از حبوبات در استان چهارمحال و بختیاری با توجه به نیازهای حرارتی

تمامی محصولات زراعی از نظر ویژگی‌های بیولوژیکی و نیازهای محیطی با یکدیگر متفاوتند، این در حالی است که خصوصیات طبیعی و محیطی زمین از یک منطقه به منطق ه دیگر نیز دارای تغییرات شدید است. عوامل زیادی بر روی رشد و توسعه گیاهان تأثیر می‌گذارند. بعضی از این عوامل عبارتند از: مجموع ه انرژی دریافتی از خورشید، درج ه حرارت در طول فصل رویش، میزان مواد غذایی مورد نیاز گیاهان در خاک و غیره. برای به دست آوردن تولید مناسب، کلیه این عوامل بایستی به وسیله کشاورزان مورد توجه قرار گیرند. برای مثال در مناطق خشک با آبیاری مزارع، کمبود بارندگی جبران می‌گردد. تنظیم درجه حرارت و طول روز نیز با کنترل گرما و نور امکان پذیر است. ولی باید توجه داشت که به کارگیری این روش‌ها پر هزینه و در بعضی موارد غیر اقتصادی است. در بعضی از مناطق سطح زمین، محل‌هایی پیدا می‌شود که گیاهان بدون اقدامات کنترلی می‌توانند بهترین رشد را داشته باشند. بنابراین چنانچه این گونه مناطق مشخص گردند، می‌توان مناسب‌ترین محصولات را در آن‌ها کشت نمود و بهترین و سازگارترین گونه‌های زراعی را نیز برای کشت در این مناطق معرفی و پیشنهاد نمود. در این تحقیق با تجزیه و تحلیل عناصر اقلیمی استان چهارمحال و بختیاری و تعیین نیازهای اقلیمی حبوبات مهم منطقه، محل‌های مناسب برای کشت حبوبات مشخص گردید. برای رسیدن به این هدف، علاوه بر استفاده از عناصر اقلیمی، از شاخص واحد گرمایی نیز استفاده شد. واحد گرمایی بیان کننده درجه حرارت رشد روزانه( GDD ) است. نتایج نشان می‌دهد که 416090 هکتار این استان جهت کشت ماش زود رس مناسب است. مناطق مناسب برای کشت ماش متوسط و دیررس به ترتیب 339264 و 109400 هکتار است. با توجه به نیازهای اقلیمی و به ویژه حرارتی سویا و لوبیا به ترتیب 43637 و 109400 هکتار زمین مستعد وجو دارد. بدیهی است کلیه این مناطق در صورت وجود دیگر شرایط زیستی امکان کشت پیدا می‌کنند

کلیدواژه ها:

فاکتورهای اقلیمی ، درجه حرارت رشد روزانه ، حبوبات