تجزیه پایداری ژنوتیپهای نخود زراعی

به منظور تعیین پایداری عملکرد ومیزان سازگاری ژنوتیپ های نخود درمنطقه شهرکرد آزمایشی درقالب طرح بلوک کامل تصادفی درسه تکرارودوسطح بدون تنش خشکی وباتنش خشکی برروی ده ژنوتیپ نخود زراعی بیونیج - ازاد - جم - همدانی 1 - ILC482 - ارمان - هاشم /محلی شهرکرد/محلی کوهپایه و همدانی 2)درسال زراعی 90-91 درمزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه شهرکرد اجرا گردید دراین آزمایش روشهای مختلف تجزیه پایداری تک متغیره از جمله روشهای واریانس محیطی ضریب تغییرات فنوتیپی اکووالانس ریک و واریانس پایداری شوکلا استفاده شد بامقایسه نتایج بدست امده ازروشهای مختلف بامیانگین عملکرد کل درمی یابیم که درروش واریانس محیطی ژنوتیپ های ازاد جم همدانی 1 وILC482ارمان و محلی شهرکرد درروش ضریب تغییرات ژنوتیپ های ازاد/جم ILC482 و محلی شهرکرد درروش اکووالانس ریک ژنوتیپ های ازاد/جم /همدانی 1 و ILC482 ارمان ومحلی شهرکرد و درروش واریانس پایداری شوکلا ژنوتیپ های همدانی 1 وILC482 و ارمان به عنوان ژنوتیپ پایدار معرفی گردیدند ژنوتیپ مشترک درهمه روشها ژنوتیپ ILC482است بنابراین احتمالا بتوان این ژنوتیپ را به عنوان پایدارترین ژنوتیپ نسبت به بقیه ژنوتیپ های موجود دراین بررسی درمنطقه شهرکرد معرفی کرد

کلیدواژه ها:

نخود زراعی ، تجزیه پایداری ، تنش خشکی