رابطه بین رواناب و نفوذپذیری در بافت های مختلف خاک تحت تاثیر باران

این تحقیق با هدف بررسی رابطه بین مقدار رواناب و نفوذپذیری در خاک های با بافت مختلف در استانزنجان انجام گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 10 تیمار بافت خاک در سه تکرار انجامشد. خاکها به داخل فلومهای با ابعاد 80X60 سانتیمتر و عمق 20 سانتیمتر در زمینی با شیب 8 درصد منتقل شدند. کرتها در معرض 10 رخداد باران شبیهسازی شده با شدت ثابت 55 میلیمتر بر ساعت و مدت30 دقیقه قرار گرفتند. نتایج نشان داد که تأثیر تیمارهای بافت خاک بر هدایت هیدرولیکی اشباع و مقدار رواناب معنی دار بود (p<0/001). بافت لوم بیشترین مقدار رواناب و کمترین میزان نفوذپذیری و بافت های شنی و شن لومی کمترین مقدار رواناب و بیشترین میزان نفوذپذیری را در کل 10 رخداد باران داشتند. بر اساس نتایج، تولید رواناب رابطهای معنیدار با هدایت هیدرولیکی اشباع خاک داشت (R(2)=0/88,p<0/001). با افزایش هدایت هیدرولیکی اشباع خاکها، تولید رواناب در آنها به شدت کاهش یافت. ویژگیهایی از خاکشامل سیلت، رس، رطوبت اولیه و درصد سدیم تبادلی موجب کاهش هدایت هیدرولیکی اشباع خاک و درنتیجه افزایش رواناب شدند.

کلیدواژه ها:

رواناب ، ویژگیهای خاک ، هدایت هیدرولیکی اشباع