قنات سازه ای برای مبارزه با بحران آب

امروزه نقش آب به عنوان عامل کلیدی در حفاظت از محیط زیست و توسعه پایدار اجتماعی و اقتصادی بشر حایز اهمیت است. با توجه به کاهش روز افزون منابع آبی ضرورت توجه به منابع جایگزینی یا حتی استفاده از سازه هایی مثل قنات بیش از پیش خود را نشان می دهد. در سال های گذشته و تمدن های کهن ایرانیان برای رسیدن به پایداری و گسترش منابع آبی و برای اینکه کشاورزی و زندگی خشکی را نداشته باشند دست به ابتکاری جدید زدند که به آن قنات یا کاریز گفته می شود. قنات بهترین و مطمئن ترین سازه برای تامین آب در مناطق روستایی خشک و نمیه خشک و عامل نیرو مندی برای توسعه پایدار و رهایی از خشک سالی می باشد. در این پژوهش سعی بر آن شده که به نقش قنات در کاهش بحران کم آبی و توسعه قنات به منظور رفع این معضل پرداخته شود. علاوه بر این با توجه به اینکه قنات یکی از گنجینه های علمی و فرهنگی ایرانیان محسوب می شود، از اینرو پرداختن به موضوع قنات ازدیدگاه صنعت گردشگری و پرداختن به امر آموزش در این زمینه ضروری است. نتایج نشان می دهد که آگاهی بخشی به جوامع محلی در خصوص سازگاری قنات با طبیعت و اقلیم ایران و جلوگیری از حفر چاه های غیر مجاز، در کنار استفاده از توان جهانی برای لایروبی و بازسازی قنات های موجود می تواند به مدیریت بحران منابع آبی کشور کمک کند و در کنار آن باعث جذب تعداد بیشتری گردشگر به کشور شود که خود به گونه ای دیگر به رشد اقتصادی کشور کمک خواهد کرد.