پارادایم پدیدارشناسی و درونمایه حس مکان از دیدگاه معمارانه

در پارادایم های نظری، چارچوب های ایدئولوژیکی هستند که بحث های درونمایه ای را سازمان می دهند. پاراداریم های اصلی که از دیگر رشته ها وارد شده و نظریه معماری را شکل م یدهند عبارتند از: پدیدارشناسی، زیبایی شناسی،نظریه ی زبان شناختی، مارکسیسم و فمنسیم.یکی از این وجوه میان رشته ای، اتکاء نظریه معماری به شیوه فلسفی تحقیق و پژوهش است. این رشته فلسفی، موجب رویکردی پسامدرن به سایت، مکان، چش مانداز و فن ساختمان « پدیدارشناسی » موسوم به شده و مسئله کنش متقابل میان کالبد و محیط اطراف آن را به تفکری فلسفی تبدیل کرده است. حواس دیداری، بساوایی، بویایی و شنیداری اجزای اندام های غریزی درک ودریافت معماری هستند. پدیدارشناسی هوسرل، مبتنی بر پژوهش نظام مند آگاهی و ادارک حسی است و اساس کار مارتین هایدگر و گاستن باشلار می باشد. آن ها به ادراک عقلی خردگرا و محدود علمی راضی نشدند. به ویژه به خاطر نقصان علم در مخاطب قراردادن احساسات لمس ناپذیر انسان، به عنوان وسیله ای برای تحقیق در دنیای هیجانات ما، به شعر متوسل شدند. باشلار و هایدگر، شعر را در مقایسه با توان عقلی، عرضه کننده ادراکی عمیق از زندگی با احساس دیدند. این رویکرد یک روش شناخت برای متغیرهای کیفی از جمله رشته های هنر و معماری به دست می دهد

کلیدواژه ها:

پدیدار شناسی ، حس مکان ، فناوری ،