ارتباط درونی پویا بین تجارت، رشد اقتصادی و توسعه صنعت گردشگری (با رویکردی به منطقه ی قشم)

در حال حاضر گردشگری به عنوان یکی از بزر گترین و متنوع ترین صنایع دنیا مطرح می باشد و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی فراوانی را به دنبال داشته است. صنعت گردشگری از جمله صنایع پردرآمد و در عین حال سا لم و پاک برای اقتصاد هر کشور محسوب میشود. رونق این صنعت بیانگر ثبات سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، امنیتی، فرهنگی و علمی کشورهای جهان است به بیان دیگر صنعت گردشگری با برخورداری از امتیازات منحصر به فرد همزمان چندین هدف را در فضای ملی یک کشور تامین می نماید. در این پژوهش تحلیل تجربی با استفاده از مجموعه اطلاعات سا لهای 1950-2010 در ایران استفاده شده است. در این مقاله با استفاده از آزمون ARDL به بررسی ارتباط تعادل بلندمدت بین درآمد واقعی و صادرات واقعی و یا بین درآمد واقعی و واردات واقعی و یا درآمد واقعی و کل تجارت و یا درآمد واقعی و تعداد آمدن گردشگر و یا آمدن گردشگر و واردات واقعی، آمدن گردشگر و صادرات واقعی و یا آمدن گردشگر و تجارت کل درون یک چهارچوب دو متغیره استفاده شده است. نتایج بلند مدت مدل حاکی از آن است که نسبت حجم تجارت به تولید ناخالص داخلی(T )، و تولید ناخالص داخلی (G) اثر معنادار و مثبتی بر میزان گردشگر در بلند مدت داشته است. متغیر روند Tr نیز معنادار بوده است. میزان ECM مدل برابر 0.5- بوده است که نشان از همگرایی مدل و با سرعت مناسب می باشد که نتایج کوتاه مدت با سرعت نسبتا مناسبی به سمت نتایج بلند مدت در حرکت است.

کلیدواژه ها:

تجارت ، تولید ناخالص داخلی ، توسعه صنعت گردشگری ، قشم ، ARDL