تاثیر سبک ارتباطی مدیران سازمان بر مدیریت بحران در شرکت آب وفاضلاب شهری استان قزوین

مدیریت بحران سازمانی به عنوان فرایندی نظام یافته است که طی این فرایند سازمان تلاش می کند بحران های بالقوه را شناسایی و پیش بینی کند. سپس در مقابل آنها اقدامات پیشگیرانه انجام دهد تا اثر آن را به حداقل برساند .بنابراین در این راه وجود ارتباطات موثر وصحیح در سازمان همواره یکی از اجزای مهم در توفیق مدیریت به شمار می آید به تجربه ثابت شده است که اگر ارتباطات صحیحی در سازمان برقرار نباشد، گردش امور مختل وکارها آشفته می شود. ایجاد یک ارتباط درست و منطقی با اعضای سازمان باعث موفقیت بیشتر درپیشگیری و کاهش اثرات بحران دریک سازمان خواهد شد.بنابراین شناخت سبک های ارتباطی وشرایط به کارگیری آنها و تاثیر آنها بر شرایط بحرانی یکی از امور بسیار مهمی است که مدیران سازمان باید در مجموعه های خود مورد توجه قرار دهند. بنابراین در پژوهش حاضر تاثیر سبک ارتباطی مدیران سازمان بر مدیریت بحران در شرکت آب وفاضلاب شهری استان قزوین مورد مطالعه قرار گرفته است.برای این کار6 سبک (تفویضی، تساوی، ساختاری، پویا، کنترلی، اجتناب) در نظر گرفته شده اند. پژوهش حاضراز نظر هدف کاربردی،ازنظرروش ونوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری دراین تحقیق مدیران شرکت آب و فاضلاب شهری استان قزوین است.قلمرو زمانی تحقیق سال 1392 می باشد به علت محدود بودن جامعه آماری کل جامعه به عنوان نمونه انتخاب شده است. برای جمع آوری اطلاعات جهت تجزیه وتحلیل وآزمون فرضیه های تحقیق از پرسشنامه استفاده شده است.نتایج بدست آمده از آزمون فرضیه های تحقیق نشان داد که 5 سبک دارای تاثیر مناسبی بر مدیریت بحران هستند. وهمچنین این سبک ها توسط تکنیک تاپسیس اولویت بندی شده اند که بر طبق نتایج مشخص گردید سبک تفویضی دارای بالاترین اولویت وکارایی در مدیریت شرایط بحرانی وسبک پویا دارای کمترین اولویت است که باید در هنگام انتخاب سبک های مدیریتی مورد توجه قرار گیرند.

کلیدواژه ها:

مدیریت بحران ، سبک مدیریت ، شرکت آب وفاضلاب ، Topsis