تاثیر زمان و مکان بر تغذیه از دیدگاه طب اسلامی و سنتی

بیان مساله و هدف پژوهش: دین مبین اسلام همواره تاکید فراوانی بر بهداشت جسم داشته است، زیرا این جسم همچون مرکبی برای روح انسان می باشد و در صورتی که جسم سالم باشد، میتواند روح را به سوی مراحل تقرب الهی بالا برده و رشد دهد. از جمله مواردی که انسان برای حفظ سلامتی خود موظف به رعایت آن است، ایجاد سازگاری میان مصرف تغذیه و موقعیت زمانی و مکانی خویش می باشد؛ زیرا عدم رعایت این تناسب باعث بروز بیماری یا ایجاد خلل در توانایی انجام فعالیت های روزمره می شود. در این مقاله رهنمودهایی مفید از طب اسلامی و سنتی بیان شده است تا با آگاهی از این آموخته ها و رعایت آنها از ابتلا به بیماری در امان باشیم و به دنبال آن آرامش روان را به ارمغان آوریم. روش تحقیق: پژوهش حاضر به روش تحلیلی توصیفی انجام شده و متکی بر منابع کتابخانه ای از جمله کتب روایی و منابع علم روز تغذیه در حوزه طب اسلامی و سنتی می باشد. یافته ها و نتیجه گیری: در این مقاله تاثیر زمان در چهار مرحله مورد بررسی قرار می گیرد که هر کدام از این مراحل نوعی تاثیر خاص در مصرف تغذیه دارند. مرحله اول، چهار فصل سال. مرحله دوم، برخی از ماه های خاص سال. مرحله سوم، شب و روز. مرحله چهارم، برخی از ساعات خاص. مکان زندگی انسان نیز به چهار علت می تواند در مصرف تغذیه موثر باشد که این چهار علت عبارتند از: پستی و بلندی زمین، نزدیکی به دریا، جنس خاک ها و گذر بادها. به طور کلی مکان های سرد هضم را تقویت می کنند، لذا باید تغذیه پر کالری مصرف شود و مکان های گرم، هضم را سست می کنند، لذا بهتر است تغذیه کم کالری توصیه می شود؛ بنابراین می توان پی برد که زمان و مکان در تغذیه افراد بسیار موثر می باشد و انسان می تواند با آگاهی از این موارد گامی در جهت ارتقاء سلامت جسم و جان خود بردارد.

کلیدواژه ها:

تغذیه ، زمان ، مکان ، طب اسلامی ، طب سنتی