آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی و بهزیستی فاعلی معلولین

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش مهارت های مثبت اندیشی بر خودکارآمدی و بهزیستی فعالی معلولین می باشد. در همین راستا یک نمونه 40 نفری از معلولین شهرستان جاجرم (استان خراسان شمالی) که تحت پوشش سازمان بهزیستی بودند با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب و تعیین شدند. میزان بهزیستی فعالی نمونه با پرسشنامه آکسفورد (بهزیستی فاعلی یکی از مقیاس های آزمون آکسفورد می باشد) وپرسشنامهمقیاس خودکارآمدی عمومی شرر و کوپر اسمیت اندازه گیری شد. پژوهش از نوع آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون یا گروه آزمایش و کنترل است، که تعداد 40 نفر از آزمودنی ها که نمرات پایین تری از دو آزمون خودکارآمدی و بهزیستی فعالی کسب کرده بودند به صورت تصادفی انتخاب و در قالب دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند و متغیر مستقل آموزش مهارت های مثبت اندیشی به مدت 8 جلسه 1:30 ساعته بر روی گروه آزمایش صورت گرفت. یک هفته پس از پایان آموزش مجدداً پس آزمون برای هر دو گروه اجرا گردید. نتایج آزمون با استفاده از تحلیل کوواریانس مورد آنالیز بررسی قرار گرفت و نشان داد آموزش مهارت های مثبت اندیشی برخودکارآمدی و بهزیستی فاعلی معلولین معنادار می باشد.

کلیدواژه ها:

مهارت مثبت اندیشی ، خودکارآمدی ، بهزیستی فاعلی ، معلولین