بررسی تأثیر آموزش روایت درمانی بر کاهش نارضایتی زناشویی در زوجین شهر تهران

این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش روایت درمانی بر کاهش نارضایتی زناشویی زوجین انجام پذیرفت. پژوهش حاضر در زمره طرح های بالینی، از نوع تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش تمامی زوجین دارای مشکل زناشویی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر تهران بودند که با نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند و پس از مصاحبه و ارزیابی روانی و درنظر گرفتن معیارهای ورود به پژوهش از جمله سن (20-35)، سطح تحصیلات (دیپلم به بالا)، سابقه تأهل (2-3 سال)، تعداد فرزند (حداقل یکی)، داشتن سلامت روانی، عدم استفاده از مواد مخدر، الکل و دارو) 20 زوج به عنوان گروه کنترل فقط روی گروه آزمایش اجرا شد و در طی 8 جلسه تحت آموزش گروهی روایت درمانی قرار گرفتند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. متغیر مستقل این پژوهش، روایت درمانی و متغیر وابسته میزان رضایت زناشویی بود. فرضیه اصلی تحقیق حاضر این بود که آموزش روایت درمانی به شیوه گروهی سبب کاهش نارضایتی زناشویی زوجین دارای این مشکل می شود. برای سنجش این فرضیه از آزمون رضایت زناشویی اتریج (فرم 47 سوالی) در 2 مرحله پیش آزمون- پس آزمون بر روی گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که میانگین نمرات کل آزمون انریچ درپس آزمون، گروه آزمایش افزایش یافته بود (p<0.02) در حالی که تغییر محسوسی در گروه کنترل رخ نداده بود (p>0.02)، با توجه به نتایج به دست آمده در تحقیق حاضر فرضیه اصلی تأیید شد که این امر نشان دهنده این است که مداخله آموزشی مبتنی بر روایت درمانی می تواند باعث کاهش میزان نارضایتی زناشویی در زوجین شود.

کلیدواژه ها:

روایت درمانی ، مشاوره گروهی ، نارضایتی زناشویی ، زوجین