رابطه بین سلامت روان باامید به زندگی وتصورازخود دردختران بدسرپرست

هدف ازمطالعه حاضربررسی رابطه بین سلامت روان با امید به زندگی و تصور ازخود دردختران بدسرپرست شهرستان مشهد می باشد روش تحقیق پژوهش حاضر با توجه به ماهیت آن توصیفی همبستگی می باشد جامعه اماری شامل مراکز دولتی و غیردولتی نگهداری دختران بدسرپرست شهرستان مشهد می باشد و نمونه اماری شامل 100نفر ازدختران بدسرپرست که به روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه انتخاب شدند و مورد مطالعه قرارگرفتند ابزار سنجش پژوهش شامل پرسشنامه سلامت روان GHQ و برای تحلیل داده ها ازضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید نتایج ضریب همبستگی نشان داد بین تصور ازخود و هیچکدام ازمولفه های سلامت روان علائم جسمانی و اضطراب و بیخوابی کارکرد اجتماعی و افسردگی رابطه معناداری مشاهده نمی شود p<0/05 بنابراین فرض صفر پژوهش تایید گردید و درادامه بین امید به زندگی و کارکرد اجتماعی رابطه معنادار مستقیم میباشد p<0/05 وهمچنین بین امید به زندگی و اضطراب و بیخوابی رابطه معنادار معکوس حاکم می باشد p<0/05 میتوان نتیجهگرفت بین سلامت روان و تصور ازخود دردختران بدسرپرست رابطه معناداری وجود ندارد و همچنین بین امید به زندگی و اضطراب و بیخوابی رابطه معنادار معکوس و باعلائم جسمانی افسردگی عملکرد اجتماعی رابطه معناداری مشاهده نگردید

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، تصور ازخود ، امید به زندگی ، دختران بدسرپرست