بررسی رابطه بین سبکهای دلسبتگی بامیزان سازگاری زناشویی درزوجین فرهنگی شهرستان خرم آباد

هدف پژوهش حاضربررسی رابطه بین سبک های دلبستگی با سازگاری زناشویی درزوجین فرهنگی شهرستان خرم آباد بوده است روش پژوهش حاضر ازنوع مطالعات توصیفی - همبستگی است جامعه اماری را کلیه دبیران زن و مرد مقطع دبیرستان 614 نفر اموزش وپرورش ناحیه 1 شهرستان خرم آباد درسال 1392-93 تشکیل دادند که باروش نمونه گیری خوشه ای - تصادفی تعداد 300نفر انتخاب شدند افراد مورد مطالعه بوسیله ابزارهای مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر 1976 و مقیاس دلبستگی بزرگسالان هازن و شیور 1987 ارزیابی شدند جهت تجزیه و تحلیل داده ها ازشاخص های امارتوصیفی میانگین انحراف معیار و... و نمودارها و ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد نتایج تحقیق نشان داد که سبکهای دلبستگی ایمن و اجتنابی با سازگاری زناشویی رابطه معنی دار و سبک دلبستگی دوسوگرا رابطه معنی دارنشان نداده است تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داده که سبک دلبستگی ایمن به عنوان بهترین پیش بینی کننده سازگاری زناشویی بوده است یافته های این پژوهش نشان داد که زوجهای دارای دلبستگی های متفاوت دارای سازگاری زناشویی متفاوتی هستند و مشخص شد که سبک های ایمن و اجتنابی میتوانند موجب افزایش سازگاری زناشویی زوجین گردد

کلیدواژه ها:

زوجین فرهنگی ، سازگاری زناشویی ، سبکهای دلبستگی