بررسی تاثیر محیط خانواده بر خودکنترلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشتخوار

مقدمه: محیط خانواده و شیوه های تعامل موجود در نقش بسیار مهمی در شکل گیری توانمندی ها و کارکردهای تحصیلی، اجتماعی و رفتاری افراد دارد. خانواده از طریق آموزش های غیررسمی شرایط کسب تجربه های موفق در درون جامعه و کلاس را برای فرد مهیا می سازد. هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه کارکردهای محیط خانواده در ابعاد ارتباطی، رشد شخصی و حفظ سیستم با خودکنترلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت خوار بود. روش اجرا: بدین منظور از سه طرح پژوهشی توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهر رشت خوار در سال تحصیلی 94-93 بودند. در این پژوهش از آزمودنی ها خواسته شد مقیاس های کارکردهای محیط خانواده و خود کنترلی اشنایدر را تکمیل کنند. یافته ها: نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد که کارکردهای محیط خانواده درس بود ارتباطی، رشد شخصی و حفظ سیستم می تواند خودکنترلی نوجوانان را در سطح معنی داری p>0/01 پیش بینی کنند. به عبارت دیگر نتایج نشان داد که هر اندازه محیط خانواده از ابعاد ارتباطی، رشد شخصی و حفظ سیستم مساعدتری برخوردار باشد، نوجوانان نیز از خودکنترلی بالاتری برخوردار خواهند بود.

کلیدواژه ها:

محیط خانواده ، خودکنترلی ، دانش آموزان ، مقطع متوسطه