بررسی رابطه بین ناگویی خلقی ،مهارت های ارتباطی و اضطراب اجتماعی در دانشجویان

اضطراب اجتماعی یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی است که با ترس و اضطراب شدید در موقعیت های اجتماعی شناخته می شود و بسیاری از جنبه های زندگی فردی و اجتماعی افراد را مختل می کند. هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین ناگویی خلقی ، مهارت های ارتباطی و اضطراب اجتماعی در دانشجویان بود. در این بررسی 373 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد ساری به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدن. سپس از نظر ویژگی های جمعیت شناختی (جنسیت، سن، وضعیت تأهل، سطح تحصیلی و رشته تحصیلی) تفکیک شدند و پرسش نامه هایی ناگویی خلقی تورنتو (1986)، مهارت های ارتباطی کوییم دام ( 2004) و اضطراب اجتماعی جرابک(1996) را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که بین ناگویی خلقی ، مهارت های ارتباطی و اضطراب اجتماعی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد و اضطراب اجتماعی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری ندارد براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که، ناگویی خلقی و مهارت های ارتباطی به عنوان عوامل زمینه ساز مهمی در پیش بینی اضطراب اجتماعی می باشد با توجه به آنها می تواند نقش مهمی در پیشگیری از این سازه اضطرابی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

ناگویی خلقی ، مهارت های ارتباطی ، اضطراب اجتماعی