مقایسه خودشناسی، نظم دهی هیجانی و خود کارآمدی در دانشجویان

خود کارآمدی - همان قضاوت فرد نسبت به توانایی های خود و اطمینان از دارا بودن قابلیت های فردی می باشد. افرادی که دارای خودکارآمدی بالاتری می باشند، از خودشناسی بهتری برخوردار بوده و اهداف بالاتری را در نظر گرفته و با تنظیم هیجانی رفتار مطلوب تری رادر پیش می گیرند و به موفقیت های بیشتری در زمینه های مختلف از جمله تحصیل دست می یابند. این پژوهش توصیفی تحلیلی و با -هدف کلی تعیین و مقایسه میزان خودشناسی، خودنظم دهی هیجانی و خود کارآمدی در دانشجویان - دختر و پسر مقطع کارشناسی که در سال تحصیل 94-95 وارد دانشگاه شده اند می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانشجویان دختر مقطع کارشناسی ورودی جدید سال 94 823نفر و دانشجویان پسر مقطع کارشناسی ورودی جدید ) 414 نفر( را در بر می گیرد. به همین منظور نمونه ی آماری پژوهش شامل 265 نفر دانشجویان دختر ورودی جدید و 201 نفر دانشجویان پسر ورودی جدید با میانگین سنی 20/45 انحراف معیار 1/92 و بر اساس فرمول کوکران محاسبه و به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل مقیاس خودشناسی انسجامی، نظم دهی هیجانی و خود کارآمدی عمومی بوده و تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره انجام شده -است. یافته ها نشان داد که بین خودشناسی و خود کارآمدی در دانشجویان دختر و پسر تفاوت معناداری دیده نمی شود اما در تنظیم - هیجان بین دختر و پسر تفاوت معناداری به دست آمد. نتایج نشان می دهد که با افزایش نظم دهی هیجانی و همچنین خودشناسی بهتر، فرد از خود کارآمدی بالاتری برخوردار است.

کلیدواژه ها:

خودشناسی ، نظم دهی هیجانی ، خود کارآمدی دانشجویان