بررسی رابطه بین خرد با نگرش معنوی و شادمانی در بین زنان شهر اصفهان

هدف: پژوهش حاضر به بررسی رابطه بین خرد با نگرش معنوی و شادمانی در بین زنان شهر اصفهان پرداخته شده است. روش: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زنان ساکن شهر اصفهان بوده که به روش نمونه گیریخوشه ای تصادفی و با توجه به شرایط ورود و خروج نمونه ای به حجم 073 نفر انتخاب و پرسشنامه های شادکامی آکسفورد، پرسشنامهخرد و پرسشنامه معنوی در بین زنان متأهل اجرا گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شد. یافته ها : نتایج نشان داد که بین خردمندی و نگرش معنوی در زنان رابطه مثبت معنادار3/30 p< و بین خردمندی و شادکامی در زنان رابطه معناداری وجود دارد. همچنین بین نگرش معنویی و شادمانی در زنان رابطهمعناداری وجود دارد که همبستگی مثبت و معنادار است 0/05 p< (. نتایج رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که تنها متغیر شادکامی توانست نگرش معنوی را در زنان پیش بینی کند و متغیر خرد قادر پیش بینی نگرش معنوی در زنان نشد.