تاثیر کاربست روش خودآموزی در درمان اختلال دستخط دانشآموزان با اختلال یادگیری خاص

این پژوهش بهمنظور بررسی کاربست روش خودآموزی در بهبود دستخط دانشآموزان مقطع ابتدایی با اختلال نوشتن انجام شد. بر همین اساس 3 نفر از دانشآموزان ابتدایی با اختلال نوشتن که از سوی مدارس شهرستان مریوان (شامل 2 پسر و 1دختر) معرفی شده و با استفاده از آزمونهای محققساخته نارسانویسی و نوشتن دارای مشکلات دستخط تشخیص داده شده بودند، به روش نمونهگیری تصادفی انتخاب و به روش تک آزمودنی و طرح چند خط پایهای با استفاده از رفتارهای مختلف یک فرد مورد پژوهش قرار گرفتند. بهمنظور جمعآوری اطلاعات از آزمون هوش وکسلر مقیاس کودکان (R-WISC (و از روش تحلیل نمودار و شاخص اندازه اثر جهت تحلیل دادههای پژوهش استفاده شد. مداخلات بر این دانشآموزان در 10 جلسه 50 دقیقهای جهت کاربست روش خودآموزی انجام شد. یافتهها نشان داد که کاربست روش خودآموزی بر بهبود کیفیت دستخط آزمودنیهای مورد مطالعه تاثیر داشته است. همچنین روش خودآموزی بر درمان دستخط دانشآموزان با اختلال یادگیری خاص موثر است و معلمان میتوانند از این روش آموزشی برای بهبود عملکرد نوشتن در این دانشآموزان استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

خودآموزی ، نارسانویسی ، اختلال یادگیری خاص