اثر بخشی آموزش خوش بینی بر بهزیستی روانشناختی و هوش اجتماعی دانش آموزان دختر

هدف اصلی این پژوهش بررسی اثر بخشی آموزش خوش بینی بر بهزیستی روانشناختی و هوش اجتماعی دانش آموزان دختردبیرستان بوده است . جامعه آماری پژوهش حاضر دانش آموزان دختر پایه دوم دوره متوسطه در سال تحصیلی 95-94درشهر تهران ، تعیین شده بودند . این پژوهش نیمه تجربی، با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. در این پژوهش ،آزمودنی ها به شیوه تصادفی از جامعه آماری تعریف شده انتخاب به همان شیوه در گروه گمارده شدند. آنگاه ارزیابی پیش ازمداخله آموزشی با پیش آزمون از آزمودنی های هر گروه به عمل آمد. سپس، گروه آزمایش از بین 20 نفری که در این دوآزمون نمرات کمتری داشتند انتخاب شده و مشخص شد و بعد از آن برنامه آموزشی مثبت اندیشی و خوش بینی به عنوانمتغییر مستقل بر گروه آزمایش اعمال شد. درحالی که گروه گواه به امید دریافت برنامه مورد نظر در لیست انتظار مانده و بهبرنامه های عادی خود ادامه داد پس از اجرای 11 جلسه برنامه آموزش مهارت های خوش بینی در طول دو ماه و نیم ، ارزیابیبعد از مداخله آموزشی یا پس آزمون با فاصله 2 ماه از پیش آزمون برای آنها انجام شده . به منظور گردآوری داده های موردنیاز پژوهش حاضر از دو پرسشنامه بهزیستی روانشناختی84 عاملی ریف(1989 (وهوش اجتماعی ترومسو (2001 (استفادهشده بودند. به منظور تجزیه وتحلیل داده ها علاوه بر روش های آمار توصیفی نظیر میانگین وانحراف معیار و...از روش های آمار استنباطی مانند آزمونTوآلفای کرونباخ استفاده گردید. .نتایج حاصل آشکار ساخت میان نمرات پیش آزمون وپس آزمون بهزیستی روانشناختی وهوش اجتماعی افزایش معناداری (5<..P(شد.

کلیدواژه ها:

آموزش خوش بینی ، بهزیستی روانشناختی ، هوش اجتماعی ، دانش آموزان