تاملی بر انسجام سیستمی به مثابه مبنایی برای آسیب شناسی و آسیب زدایی در سیستمهای اجتماعی

تحقق فلسفه وجودی )مسیولیت( و ایفای نقش هر واحد اجتماعی )به مثابه یک سیستم اجتماعی( و تحقق مطلوبیتهای سیستمی ومحیطی مربوطه، مستلزم سلامت ساختاری و کارکردی سیستم است. سلامت سیستم مشتمل بر سه بعد انسجام، اثربخشی و پاسخگوییمیباشد که در یک بستر محیطی از طریق سازواری و تغییر متناسب خود و محیط به منظور تحقق مطلوبیتها، موجب تضمین بقا و توسعه اثربخش )مفید، موثر و معنادار( سیستم میگردد. در این راستا با توجه به نقش آغازین و اساسی انسجام در شکلگیری اثربخشی وپاسخگویی و در نتیجه سلامت سیستمها، میتواند به عنوان یک زمینه آسیب شناسی و آسیبزدایی در راستای سلامت سیستمهای اجتماعی در نظر گرفته شود. بر این اساس، در این مقاله تلاش شده است تا ضمن بیان و تبیین ابعاد سه گانه انسجام )اجتماعی، عاطفی وساختاری(، مولفهها و شاخصهای آن، ضرورت توجه بیشتر به این مفهوم و پیامدهای منفی نادیدهگرفتن وجود آن در راستای افزایشسلامت سیستم و تحقق بیشتر مطلوبیتها روشن گردد. در نهایت نیز برخی پیشنهادهای کاربردی مرتبط با موضوع ارایه گردیده است که علاوه بر اینکه زمینهساز انجام پژوهشهای بیشتر در این حوزه را فراهم میآورد، به مدیران و مسیولان کمک میکند تا با ارایه راهکارهاییدر زمینه چگونگی تشخیص مشکلات و آسیب شناسی سیستم از طریق توجه به انسجام، به رفع یا جلوگیری از بروز مشکلات متعددی که ناشی از بی توجهی به انسجام به عنوان مبنای سلامت یک سیستم میباشد پرداخته شود

کلیدواژه ها:

سیستمهای اجتماعی ، انسجام سیستمی ، سلامت سیستم