اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کنترل خشم زوجین در معرض طلاق

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی (طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) می باشد که با هدف بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر کنترل خشم انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه زوجین متقاضی طلاق بوده که در محدوده زمانی 95-1394 به دفاتر وکلا مراجعه کرده اند و نمونه آماری شامل 13 زوج که به صورت نابرابر در دو گروه آزمایش و گواه به صورت نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. پرسشنامه کنترل خشم ( STAXI-2 ) جهت گرد آوری اطلاعات مورد استفاده قرار گرفت. نتایج تحلیل کوواریانس، برای کنترل خشم نشان از معنادار بودن فرض صفر برای این متغیر می باشد و فرضیه با اطمینان 0/95 پذیرفته می شود و با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره که سطح معناداری مربوط به کنترل خشم، زوجین در معرض طلاق، کمتر از 0/05 می باشد، لذا تاثیر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش براین متغیر مذکور معنادار است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش ، کنترل خشم ، زوجین در معرض طلاق