تعیین رابطه بین سبک دفاعی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان دره شهر

اعتیاد حالتی است که شخص هم از نظر جسمانی و هم از نظر روانی به ماده ای وابستگی پیدا می کند، احتیاج شدید و اجباری به ادامه مصرف آن ماده دارد و قادر نیست به میل و اراده خود آن را ترک کند و تحمل او در مقابل مصرف تدریجی مواد کمتر می شود. هدف پژوهش حاضر، تعیین رابطه بین و سبک دفاعی با گرایش به اعتیاد در دانش آموزان پسر متوسطه شهرستان دره شهر می باشد. روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع و اهداف مورد نظر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه دانش آموزان پسر مقطع متوسطه شهر دره شهر می باشند. اطلاعات این پژوهش از طریق پرسشنامه های سبک دفاعی آندروز و گرایش به اعتیاد زرگر جمع آوری می شوند، روش مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون می باشد که با نرم افزار spss24 انجام می شود. یافته های این پژوهش نشان می دهد که بین سبک دفاعی رشد نایافته با گرایش به اعتیاد رابطه منفی و بین سبک هویتی سردرگم، سبک دفاعی رشد نایافته و روان نژندانه با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت معنادار وجود دارد. در نتیجه گسترش آموزش های عمومی و آگاه سازی در زمینه اعتیاد به مواد مخدر و آگاه سازی نسل جوان با معضل اعتیاد و فعالیت در امر پیشگیری، با تکیه بر تقویت باورهای دینی در آنان می تواند از موارد پیش گیری از اعتیاد باشد.

کلیدواژه ها:

سبک دفاعی ، گرایش به اعتیاد ، دانش آموزان