ارتباط استرس با چاقی عمومی و چاقی شکمی در مردان دانشجو جوان ایرانی

مقدمه:اضافه وزن و چاقی یک معضل نگران کننده در عصر حاضر و عامل بسیاری از بیماری های غیر واگیر مزمن می باشد.عوامل متعددتغذیه ای و غیر تغذیه ای در بروز این بحران سلامتی دخیل هستند.یکی از این عوامل غیر تغذیه ای استرس می باشد که میتواندمستقیما روی اشتها ، انتخاب و تنوع غذایی و وضعیت هومرمونی بدن و در نهایت در بروز چاقی تاثیر گذار باشد.مطالعات مختلفی ار موردنقش استرس در بروز چاقیعمومی در سراسر دنیا انجام گرفته اند اما این مطالعه به بررسی رابطه استرس با چاقی شکمی که پیشگوییبهتری نسبت به چاقی عمومی برای بیماری های مزمن دارد انجام می گیرد.مواد و روش ها: 246 مرد جوان ایرانی با توجه به معیارهای ورود مطالعه برای انجام این مطالعه انتخاب شدند. شاخص های دموگرافیک بهوسیله پرسشنامه و اندازه گیری های تن سنجی مطابق استاندارهای معرفی شده انجام گرفت. برای هریک افراد شرکت کننده به صورترودر رو یادامد 24 ساعته غذا ثبت و تنوع غذایی افراد مورد سنجیده قرار گرفت.استرس افراد توسط پرسش نامه معتبر با ضریبکرونباخ 0.8 ارزیابی گشت. در انالیز نهایی عوامل مخدوش گر کنترل گشته و سطح معنا داری 0.05 در نطر گرفته شد.یافته ها: 38 درصد افراد بدون استرس 24 درصد دچار استرس متوسط و 38 درصد مبتلا به استرس شدید بودند.در مدل تعدیل شدهارتباط معکوس بین استرس و چاقی شکمی برقرار بود (OR=1.19,95% CI:1/10-1.29, p-trend < 0/01) .میزان نسبت شانسابتلا به چاقی عمومی نیز پس از تعدیل مخدوش گرهای شناخته شده (OR=1.08,95% CI:1/01-1.16, p-trend = 0/05) براوردگشت. نتایج:به طور کلی استرس موجب افزایش نسبت شانس ابتلا به چاقی عمومی و مشخصا چاقی شکمی در مردان جوان می گردد.

کلیدواژه ها:

استرس ، چاقی ، چاقی شکمی