اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر راهبردهای اجتناب شناختی در دانش آموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی

مدل طرحواره های هیجانی بر نقش ارزیابی و تفسیر هیجانات و راهبردهای تنظیم هیجان در اختلالاتاضطرابی تاکید زیادی دارد. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی هیجانی بر کاهشراهبردهای اجتناب شناختی در دانش آموزان با نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی صورت گرفت. طرحپژوهش به صورت نیمه آزمایشی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. بدین منظور 32 نفر از دانش-آموزان دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی غربال شدند و سپس به صورت تصادتی به دو گروه آزمایشیو کنترل تقسیم شدند. از پرسشانامه اجتناب شناختی (CAQ) برای گردآوری داده ها در مراحل پیش آزمونو پس آزمون استفاده شد. گروه آزمایشی طی ده جلسه تحت مداخله با رویکرد طرحواره درمانی هیجانی قرارگرفت و گروه کنترل چنین مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از روح تحلیل کوواریانس چندمتغیری مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که در مرحله پس آزمون، میانگین نمرات راهبردهایاجتناب شناختی در گروه آزمایش کاهش یافت و بعد از کنترل اثر نمرات پیش آزمون، بین دو گروه آزمایشو کنترل از نظر این متغیرها تفاوت معنی داری مشاهده شد (p> 0/001). بنابراین طرحواره درمانی هیجانیمی تواند به عنوان مداخله ای موثر برای کاهش علایم اختلال اضطراب اجتماعی از جمله اجتناب شناختی درافراد دارای نشانگان بالینی اضطراب اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی هیجانی ، اضطراب اجتماعی ، اجتناب شناختی