تاملی برمشارکت معلم در امر تعلیم و تربیت با تاکید بر کیفیت آموزشی

آموزش و پرورش به عنوان یک نهاد اجتماعی به منظور ارضای نیازهای جامعه پدید آمده است، و مدارس به عنوان خط مقدمجبهه ی تعلیم و تربیت متعلق به این نهاد اجتماعی و در خدمت جامعه است که برای انجام صحیح رسالت خود و برخورداری ازحمایت اجتماع ملزم به برقراری رابطه ی موثر با جامعه می باشد. از این رو رابطه ی مدرسه و اجتماع فرآیند تعاملی و مداوم استکه چنان که شکل مشارکت آگاهانه را به خود گیرد باعث اثر بخشی و کار آیی بیشتر مدارس می شود. رسالت آموزش و پرورش،توان بخشیدن به فرد فرد انسان ها در جهت توسعه ی کامل استعدادهای خود و نیز شناخت توانمندی های خلاق خود است واین هدف از سایر اهداف متعالی تر می باشد. حصول این هدف هر چند دشوار و طولانی است، اما سهمی ضروری در جهتجستجوی جهانی عادلانه تر و بهتر برای زیستن به شمار می رود. این امر زمانی تحقق خواهد یافت که همه چیز سر جای خودقرار گیرد. بهره گیری صحیح از سیاست های اصلاحی به دور از هر گونه افراط و تفریط و یا تعصب کورکورانه می تواند دگرگونیهای مثبتی را در سیستم آموزشی ایجاد کند. کوشش در جهت اصلاحات آموزش و پرورش، مشروط بر ایجاد هماهنگی و تجانسدر لایه های مختلف نظام آموزش، قرین با توفیق خواهد بود. در این راستا، قبل از هر گونه اقدامی ضرورت دارد که مشارکتمعلم در برنامه ریزی آموزشی آموزش و پرورش مورد باز اندیشی قرار گیرد.. تحقیق حاضر از این بابت دارای اهمیت بوده که بهتاثیر بخشی از سازمان آموزش و پرورش می پردازد که ماموریت ایجاد ، بهبود و توسعه کیفیت آموزشی در ابعاد مختلف را دارد .مجموعه ای که وظیفه دارد تا تجارب و صلاحیت های تخصصی دبیران را با استفاده از دانش و تکنولوژی نوین بهبود بخشد وزمینه رشد و ارتقاء دانش ، بینش و نگرش و مهارت دانش آموزان را با همکاری دبیران ، مدیران و مسوولان اجرایی فراهم سازد.

کلیدواژه ها:

مشارکت ، معلم ، تعلیم وتربیت ، کیفیت آموزشی ، آموزش وپرورش