بررسی رابطه اضطراب و استرس اجتماعی با احساس تعلق به مدرسه در نوجوانان پسر و دختردر مقطع تحصیلی متوسطه دوم شهر کرمانشاه

هدف پژوهش حاضر عبارت بود از بررسی رابطه بین اضطراب و استرس اجتماعی با احساس تعلق به مدرسه نوجوانان (پسر و دختر) شهر کرمانشاه. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش آموزان پسر و دختر دبیرستان های شهر کرمانشاه بودند که در سال 95-96 مشغول به تحصیل بودند. روش برآورد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران بود که به همین منظور 300 دانش آموز به روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. از پرسشنامه اضطراب و استرس (DASS) و مقیاس احساس تعلق به مدرسه براون و ایوانز (2002) برای سنجش متغیرهای پژوهش استفاده شد. از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیری به روش همزمان برای تحلیل یافته های پژوهش استفاه شد.نتایج تحلیل رگرسیون کلی (بدون تفکیک جنسیت) نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای - 0/29 و متغیر اضطراب با مقدار بتای -0/39 در سطح آلفای 0/01 پیش بینی کننده معنی داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.نتایج تحلیل رگرسیون در گروه پسران نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای -0/27 و متغیر اضطراب با مقدار بتای -0/47 در سطح آلفای 0/01 پیش بینی کننده معنی داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.نتایج تحلیل رگرسیون در گروه دختران نشان داد که متغیر استرس اجتماعی با مقدار بتای -0/25 و متغیر اضطراب با مقدار بتای 0/51 در سطح آلفای 0/01 پیش بینی کننده معنی داری برای احساس تعلق به مدرسه بودند.در مجموع یافته های این پژوهش نشان داد که دو متغیر استرس اجتماعی و اضطراب پیش بینی کننده معنی داری برای متغیر احساس تعلق به مدرسه در میان نوجوانان محسوب میشوند.

کلیدواژه ها:

احساس تعلق به مدرسه ، اضطراب ، استرس اجتماعی و نوجوانان