بررسی تاثیر فرهنگ سازمانی بر ارتقاء و بهره وری منابع انسانی

منابع و سرمایه انسانی آن محور اصلی هر سازمان محسوب می شود و موجودیت اجتماعی سازمان بهوجود و حضور افراد انسانی آن است که به اقتضای ماهیت اجتماعی خود و اهداف و کارکرد سازمان، با افرادو گروه های موجود در سازمان ارتباط برقرار می کنند که این ارتباط و تعامل انسانی خود مستلزم نظم وهماهنگی است. از سوی دیگر علاوه بر وجود نظم و هماهنگی در ارتباطات و تعاملات بین افراد و گروه ها درسازمانها ، برقراری ارتباطی اثر بخش در همه جای سازمان نیز امری حیاتی است. به عبارتی آنها بایدخودشان را به نحوی منطقی با کدهای رفتاری تدوین شده توسط مدیریت سازمان تطبیق دهند. در غیراینصورت سازمان با تهدید و نابودی روبرو خواهد بود. بنابراین در یک سازمان ایجاد یک فضای سالمانضباطی از مهمترین ویژگی های مدیران آن سازمان است. از سوی دیگر یکی از شاخص های کلیدی ارتباطاثر بخش و ویژگی مهمی که موجب توسعه روابط انسانی می گردد همدلی است. همدلی، نیرویی توانمندبرای محقق ساختن اهداف و برنامه های سازمان و کارآمدترین دلیل برای پیشبرد رشد شخصی و روابطانسانی و ارتباط با دیگران است. در یک سازمان ، با نیروی همدلی می توان بسیاری از گره های پیچیده راگشود و راههای دشوار کار و فعالیت و تحقق اهداف و برنامه ها را پیمود. بنابراین شایسته است که افراد ازپایین ترین رده سازمانی تا مدیریت در عالی ترین سطح سازمان با هم همدل بوده و سعی نمایند این ویژگیرا در خود ایجاد و تقویت نمایند تا امکان موفقیت هر چه بیشتر در نیل به اهداف حاصل گردد. لذا در مقالهحاضر در پی آن هستیم تا ضمن بررسی نقش انضباط وهمدلی در سازمان، راهکارهایی نیز برای ایجادهمدلی در سازمان ارائه دهیم.

کلیدواژه ها:

فرهنگ سازمانی ، خود انضباطی ، ارتباط اثر بخش ، منابع انسانی ، بهره وری