بررسی عوامل موثر بر عدم پذیرش فناوری های نوین در بین معلمان بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس (مطالعه موردی : معلمان شهرستان فارسان)

هدف پژوهش حاضر بررسی عوامل موثر بر عدم پذیرش فناوری های نوین در بین معلمان بر اساس مدل پذیرش فناوری دیویس بود. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر نحوه جمع آوری اطلاعات میدانی بود. جامعه آماری پژوهش کلیه معلمان شهرستان فارسان بودند، که از بین آن ها با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی تعداد 260 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استفاده شد. پرسشنامه مورد استفاده دارای 4 بعد برداشت ذهنی از مفید بودن (6 سوال)، برداشت ذهنی از آسانی استفاده از فناوری (6 سوال)، نگرش نسبت به استفاده (5 سوال) و تصمیم به استفاده (4 سوال) بود. برای بررسی روایی پرسشنامه از اساتید حوزه فناوری، رفتار سازمانی و منابع انسانی و برای پایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. میزان پایایی ابزار بر اساس فرمول کوکران 0/87 بدست آمد. نتایج نشان داد که ابعاد مورد بررسی بر عدم پذیرش فناوری های نوین در بین معلمان موثر است. نتایج بررسی برازش مدل نشان داد که شاخص خی دو بر درجه آزادی (2/26)، ریشه میانگین خطای برآورد (0/07)، نیکویی برازش (0/94)، برازندگی تعدیل یافته (0/93)، برازندگی نرم شده (0/95) و برازندگی نرم نشده (0/93) بدست آمد که نشان از برازش مدل پژوهش در نمونه مورد بررسی دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری های نوین ، پذیرش تکنولوژی ، مدل دیویس