ارزیابی تغییرات شاخص کلروفیل برگ سویا، ریحان و گاوزبان اروپایی در مراحل مختلف رشد تحت شرایط کشت مخلوط

کشت مخلوط راهکاری مناسب در جهت استفاده بهینه گیاهان از منابع رشدی است. استفاده از ابزاری مانند کلروفیل متر حدآستانه نیاز گیاه به نیتروژن را به عنوان یکی از منابع رشدی تا حدودی مشخص م ینماید. به منظور مطالعه شاخص کلروفیل برگسویا، ریحان و گاوزبان اروپایی تحت شرایط مخلوط در مراحل گلدهی، تشکیل غلاف و پر شدن دانه سویا آزمایشی به صورت طرح بلوک کامل تصادفی در 9 تیمار و 3 تکرار در سال 1390 اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل نسبت های جایگزینی 0:100,،50:50 ،25:75 , 75:25, 100:0 سویا: ریحان/گاوزبان بود. نتایج بیانگر این بود که بیشترین مقدار شاخص کلروفیل سویا در مرحله گلدهی مربوط به نسبت 75 %سویا: 25 %ریحان بود. در حالی که بیشترین عدد کلروفیل متر در دو مرحله دیگر مربوط به کشت خالص سویا بود. در تمام مراحل، شاخص کلروفیل ریحان تحت شرایط اختلاط با سویا از مقدار بالاتری برخوردار بود. شاخص کلروفیل گاوزبان در شرایط اختلاط با سویا در مرحله گلدهی سویا بیشتر از کشت خالص بود. در حالیکه در سایر مراحل، با افزایش سهم سویا در مخلوط از میزان شاخص کلروفیل گاوزبان کاسته شد. افزایش سن برگ، باعث کاهش شاخص کلروفیل ریحان و گاوزبان شد. این کاهش در خصوص ریحان در کشت خالص و در خصوص گاوزبان در تیمارهای مخلوط شدیدتر بود

کلیدواژه ها:

کشت مخلوط جایگزینی ، نیتروژن. SPAD