تحلیل تغییرات فضایی زمانی تداوم بارش در ایران

در محیط و چشم اندازهای مناطق خشک به مانند ایران بلایای اقلیمی با تغییر پذیری بارش روزانه در ارتباط است. به طوری که با تغییر درمیزان و شکل و یا تداوم بارش، به تبع هر سرزمینی تغییراتی را در خصوص پدیدههای مرتبط به اقلیم از جمله افزایش سیلاب ورویدادهای حدی یا روبرو شدن با خشکسالیهای فراگیر در بر خواهد داشت. در این مطالعه نخست سعی شده است که تداوم روزهایبارش برای ایران زمین منطبق با 42 دو ایستگاه سینوپتیک )همدید( که دارای طول آماری حداقل 31 سال ) 2013-1983 ( بوده بررسی شود. در واقع در این قسمت تمامی تداومهای بارشی از 1 روزه تا حداکثر تداوم بارشی برای تمامی ایستگاههای محاسبه گردید. سپسفراوانی تعداد تداومهای روزهای بارش برای هر سال مشخص شده و در نهایت بر اساس شمارش مذکور، سری زمانی فراوانی تداومبارش در دوره زمانی مورد مطالعه تهیه گردید. در نهایت به روشهای ناپارامتریک من کندال و همچنین روش کمی سنس به بررسی - روند تغییرات تداوم روزهای بارش ایران پرداخته شد. در این مطالعه روز بارش به روزی گفته میشود که حداقل ایستگاه برابر و یا بیشتر از1 / 0 بارش را ثبت نموده باشد. نتایج نشان داد که بیشترین تداوم بارشی ایران حدود 21 روز است و فراوانی آن در دوره مورد مطالعه بهیک مورد اکتفا میشود که میتوان این مورد را نیز جز پدیدههای حدی محسوب نمود؛ شایان ذکر است بیشینه تداومی مذکور در خطه شمالی ایران حاشیه جنوبغربی دریای کاسپین روی داده است. در مقابل مناطق جنوبی ایران تداوم بیشتر از 5 روز را تجربه ننمودهاند و کمترین تداوم بارشی به این مناطق تعلق میگیرد. نتایج بخش تحلیل تغییرات فضایی و زمانی نشان میدهد که سری زمانی فراوانیتداوم بارش در بیشتر نقاط در بارشهای کوتاه مدت به ویژه بارشهای یک روزه و دو روزه بیشتر مناطق دارای روند کاهشی معنیدار در سطح حداقل 90 درصد بوده است. شایان ذکر است که یارشهای کوتاه مدت از اهمیت بیشتری برخودار میباشند

کلیدواژه ها:

تداوم بارش ، تغییرات فضایی و زمانی ، تغییر اقلیم ، من کندال