تبیین شاخص های کلیدی سنجش تاب آوری شهری

سوانح طبیعی همواره برای جوامع شهری به عنوان چالشی بزرگ مطرح بوده است و سکونتگاه های انسانی، زیرساخت ها و سرمایه ها همواره در معرض تهدید بوده اند. طبق آمار، سوانح در گذر زمان افزایش یافته اند و همچنین آسیب پذیری جوامع شهری در برابر سوانح (به ویژه در کشورهای در حال توسعه) سیر صعودی داشت است. شهرها تاثیرات قابل توجهی بر محیط زیست دارند و ارتقاء پایداری و تاب آوری در آنها حایز اهمیت است. بررسی شاخص های سنجش تاب آوری به عنوان ابزار مفید برای طراحی سیاست های عمومی و پشتیبانی تصمیم گیری های امور شهری یک ضرورت است. این در حالی است که با وجود پیشرفت های مهم در سال های اخیر در این زمینه و شناسایی شاخص های تاب آوری، پاسخ روشنی برای این پرسش که چگونه تاب آوری در شهر قابل اندازه گیری است یافت نشد و همچنان نیاز به ارایه روش های مشخص برای سنجش بعد مکانی فضایی تاب آوری شهری و کمی سازی آن وجود دارد. این پژوهش، بر اساس بررسی و مطالعه مروری است که در آن از منابع کتابخانه ای استفاده شده است و بر اساس مطالعه ى کتب، مقالات، رساله ها، اسناد، گزارش ها و همچنین سایت های اینترنتی معتبر، به شناسایی و تبیین مفاهیم، شاخص ها، چارچوب ها و مدل های تاب آوری پرداخته است. براساسیافته های تحقیق، سنجش تاب آوری مکانی فضایی شهری شامل چهار شاخص تنوع، ارتباط یا اتصال، افزونگی و استحکام است که براساس مولفه های سازمان فضایی شهر (شامل بلوک های شهری، فضاهای سبز و باز، خیابان ها و محورها پهنه های عملکردی) در دو الگوی ساختاری و عملکردی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

تاب آوری شهری ، شاخص های کلیدی ، سنجش تاب آوری ، شهرسازی