اثر پلیمر استیرن-بوتای ان-استیرن (SBS) و نانو لوله های کربنی چند دیواره MWNT بر عملکرد مخلوط های آسفالتی گرم

افزایش تعداد آمدوشد در سطح جاده ها و خرابی های ناشی از آن، نگهداری راه ها را با مشکلات عدیده ای روبرو ساخته است. بسیاری از مشکلات پدید آمده در سطح جاده ها به علت کافی نبودن خاصیت ارتجاعی لایه های آسفالتی می باشد، به طور کلی را سازی های اساسی پس از گذشت چند سال از بهره برداری (کمتر از عمر بهره برداری) به خرابی های از جمله قیر زدگی، انواع مختلف ترک ها، ناهمواری و یا تلفیقی از آنها دچار می شوند. از جمله خرابی های که معمولاً در روسازی راه ها مشاهده می شود، ترک های خستگی هستند. قیر به کار رفته در محدوده های آسفالتی در صد وزنی بسیار کمی از این مخلوط (4 تا 6 در صد) را تشکیل می دهد، ولی اثر قابل توجهی بر کارایی آسفالت دارد. در میان انواع اصلاح کننده های موجود، پلیمر استیرن-بوتای ان-استیرن(SBS) و نانو لوله های کربنی چند دیواره (MWNT)از جمله بهترین مواد اصلاح کننده قیر به شمار می رود. در پژوهش پلیمر SBS به عنوان یکی از اصلاح کننده های الاستومر گرمانروم با درصد های وزنی مختلف (4 تا 6 در صد) به همراه نانو لوله های کربنی MWNT با درصد های ( 1 تا 3 درصد) با فیبر 70-60 پالایشگاه تهران مخلوط شده و تأثیر آن بر خواص مختلف مخلوط های اسفالتی مورد بررسی قرار گرفته است. افزایش این افزودنی ها موجب بهبود خصوصیات و کارایی برخوردهای آسفالتی در دماهای بالا و پایین می شود و تبدیل در صد این پلیمر تأثیر زیادی بر خواص مخلوظ دارد به طوری که با افزایش 4 تا 6 درصد وزنی این پلیمر به قیر باعث افزایش مدول برجهندگی و آمار هفتگی نمونه ها و با استفاده از شش در صد پلیمر، روندی کاهشی در مقاومت کششی نمونه ها ایجاد می گردد و نیز نانو لوله های کربنی تأثیر چشمگیری بر خواص مخلوط دارد به طوری که افزایش یک تا سه در صد وزنی این اصلاح کننده به قیر افزایش مدول برجهندگی عامل خستگی نمونه ها و نیز مقاومت کششی نمونه ها را شاهد خواهیم بود. در حالت کلی می توان بیان کرد که افزایش هم زمان این افزودنی ها در در صدهای خاص به قیر باعث بهبود مدول ارتجاعی، کشش غیرمستقیم، عامل خستگی مخلوط آسفالتی در مقایسه با نمونه های اصلاح نشده می شود.

کلیدواژه ها:

عمرخستگی ، مخلوطهای آسفالتی ، آزمایش مدول برجهندگی ، پلیمر SBS ، نانو لوله های کربنی MWNT