مطالعه تحلیلی پیوستگی های بصری و محتوای میان معماری و موسیقی

این مقاله تلاشی است برای بررسی و تحلیل رابطه میان معماری و موسیقی و همچنین دست یابی به نقاط مشترک بین این دو هنر، در ابتدا فضا به عنوان بستر پیدایش و محل بروز عوامل آفرینش این دو هنر و همچنین میل حرکت این دو هنر به سمت انتزاع و تجرید مورد تحلیل قرار گرفته است. در بخش بعدی به چگونگی بیان محتوا در معماری و موسیقی پرداخته شده است. که در شالوده و نهاد این دو هنر وجود دارد و موجب نزدیکی آنها در اندیشه شکل دهنده (هنرمند معمار و موسیقی دان) می شود، در بخش بعدی به عوامل پیدایش کالبدی معماری و موسیقی اشاره شده و ما به ازای هر یک در این دو هنر جستجو شده است. سپس زبان و فرم انتقال مفاهیم مورد تهدید قرار گرفته و ابزار هر یک از هنرمندان این دو هنر برای بیان مفاهیم بررسی شده است. در آخر نتیجه گیری شده است پی و سی دی های میان معماری و موسیقی را می توان از دو منظر مورد بررسی قرار داد نخست دیدگاه بصری و سپس دیدگاه محتوایی. در دیدگاه در صد یعنی، پیوستگی میان این دو هنر احتیاط و قراردادهایی دارد و می بایست میان این دو هنر و هنرمندان تدوین گردد. ولی در دیدگاه محتوایی این هنرمند و شرایط فکری و جهان بینی او است که نقش اصلی را ایفا می کند و به بیان محتوا و اندیشه های خویش به وسیله فرم های گوناگون می پردازد.

کلیدواژه ها:

محتوای معماری ، عوامل پیدایش کالبدی ، بستر پیدایش ، فرم انتقال مفاهیم