تأثیر معماری پایدار در سازه سقف با کاربرد شیشههای خودتمییز شونده، نمونه موردی:پارک آبی ماهشهر

بقای پایداری انسان و محیط انسانی وابسته به حفظ تعادل و تداوم جهان زیستی است که این خود پذیرش نقش و مسئولیت اخلاقی انسان بر منابع بوم شناختی و عملکردی آگاهانه و هوشمند را در تنظیم رابطه وی با محیط طبیعی میطلبد. شناخت و بررسی فناوریهای جدید و الگوهای نوین بهینه سازی مصرف انرژی برای از بین بردن آثار مخرب بر محیط و جلوگیری از هدر رفتن انرژی در ساختمانها موضوع اصلی پژوهش می باشد. تلاش در جهت ترویج به کارگیری ساخت و ساز بر اساس سیستم های نوین ساختمانی میتواند در تقلیل مصرف مصالح ساختمانی و انرژی تاثیر گذار باشد.مصالح هوشمند پاسخی برای نیازهای تکنولوژیکی قرن بیست و یکم هستند. استفاده از مصالح هوشمند در معماری علاوه بر اینکه بهطور غیر قابل تصوری مقدار مصالح و انرژی سرمایه گذاری شده در ساختمان ها را کاهش می دهد، بلکه انسان را قادر به طراحیمحیط های ساده مجزا، مستقیم و صریح که شرایط مناسبتری را در فضا برای ساکنان فراهم می کنند، می سازند. صنعت ساختمانی کشور میتواند توجه خاصی به این سیستم ها و مصالح نموده و از پتانسیلهای آنها جهت دستیابی به معماری پایدار بهره برداری نماید. در این پژوهش از روش توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه به همراه مطالعات میدانی استفاده شده و بر آن استکه با توجه به موضوع و نیز دقت به اکولوژی منطقه، طراحی و ساخت سقف با سازه های فضاکار همراه با شیشه های خود تمییز شونده را برای پارک آبی ماهشهر تأکید بخشد.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، شیشه های خود تمییز شونده ، شهر ماهشهر ، سازه فضاکار