تاثیر معماری سبز در ساختمان های مسکونی بر معماری پایدار و نقش آن در آرامش روانی

عدم تناسب تکنولوژی و محیط زیست طبیعی ، موجب تغییرات وسیعی در بسیاری از نقاط جهان شده است. آثار بد تکنولوژی عصر مدرن انسان ساخت، بر روی محیط زیست نوعی آگاهی نو نسبت به مسائل زیست محیطی در مردم به وجود می آورد. دستیابی به توسعه پایدار مستلزم بهره وری مناسب از منابع طبیعی،ارتباط هر چه نزدیکتر ئ صحیح تر با محیط طبیعی و تغییر جهت اساسی در نگرش انسان به طبیعت و تجدید نظر در الگوهای تولید و مصرف است. معماری پایدار یا معماری سبز پدیده ای است که اکنون در بیشتر کشورهای جهان توسعه یافته و توسط بسیاری از معماران و فعالان محیط زیست با دیدگاه های متفاوت به آن توجه می شود. در حرکت جهانی به سوی توسعه پایدار، معماری قطعا یکی از عوامل اصلی و راهبردی آن خواهد بود، چرا که ساختمان ها اصلی ترین تغییراتی هستند که انسان در روی کره زمین به وجود آورده است و از آنجا که نقاط ضعف و قوت یک ساختمان بر زیست بوم جهان تأثیر مستقیم خواهد داشت، وظیفه ای حساس در این خصوص بر عهده آنان می باشد. در این مقاله سعی بر آن شده است تا معماری سبز را به عنوان عنصری از عوامل معماری پایدار در ساختمان های مسکونی و به ویژه نقش آن در آرامش روانی ساکنان ساختمان های مسکونی بررسی کنیم . ساختمانهای سبز علاوه بر اینکه استفاده از انرژیهای تجدیدپذیر در آنها اولویت دارد و مصرف انرژی آن ناچیز میباشد، مصالح آن نیز از منظر زیست محیطی مورد ارزیابی قرار میگیرد و کمترین ناسازگاری را با اکوسیستم اطراف دارد.

کلیدواژه ها:

محیط زیست ، معماری پایدار ، معماری سبز ، توسعه پایدار ، مسکونی ، انرژی ، آرامش روانی ، اکوسیستم