کاربرد سازه های فضا کار در طراحی معماری نوین

سازه فضا کار یک سیستم سازه ای است که اعضای خطی در آن به گونه ای آرایش یافته اند که نیروها به صورت سه بعدی منتقل می شوند. دریک سازه فضا کار، ترکیب شکل، بارهای داخلی و جابجایی های سازه در یک صفحه قرار نمی گیرند. به سازه ای که اصولا رفتار سه بعدی داشته باشد، به طوریکه به هیچ ترتیب نتوان رفتار کلی آن را با استفاده از یک یاچند مجموعه مستقل دوبعدی تقریب زد، سازه فضا کار نامیده می شود. پژوهش حاضر بر این است که در طراحی های ساختمانی، در مهندسی معماری نوین، به چه ترتیب می توان از این سازه ها جهت بهینه سازی ساختمان در راستای رسیدن به فرم های دلخواه با دهانه های وسیع و فضایی شکل پذیرتر دست یافت. بنا بر این با بررسی مزایا و معایب سازه های فضاکار و شناخت انواع گوناگون این سازه ها از لحاظ شکلی، چگونگی بهره گیری از این سازه ها در معماری نوین بررسی شده است. این سیستم هزینه ها را پایین می آورد، به سادگی قابل اجرا بوده و مقاومت بالایی در استقامت و انتقال بار دارد، در نتیجه استفاده از سازه های فضاکار موجب می شود بار مرده ساختمان بطور چشمگیری کاهش یابد، پس از این سیستم می توان در طراحی معماری نوین حد اکثر استفاده را برد و هنگام طراحی از این سازه ها بکارگیری شود

کلیدواژه ها:

فضاکار ، معماری ، نوین ، سازه ، کاربرد