طراحی مدرسه هنر ، با تاکید بر همگرایی دانش آموزان در فضای مناسب معماری

امروزه نظام آموزش و پرورش بنا به ضرورت تغییرات اجتماعی یکی از سازمان های پیچیده و بزرگ اجتماعی در هر محسوب کشوری میشود و با رشد و توسعه اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی پیوندی ناگسستنی دارد و بتدریج از یک حالت ساده ابتدایی به یک حالت پیچیده درآمده است. هدف پژوهش حاضر، انتخاب روشی است با که کمک آن بتوان به همگرایی دانش آموزان در فضای مناسب معماری بر اساس ویژگی های محیطی و ایده های معمارانه دست یافت . این تحقیق از روش پیمایشی توصیفی و - تحلیلی تدوین شده و با استفاده ازنرم افزار SPSS حجم نمونه بر اساس جدول مورگان388 نفر برآورد شده است، جامعه آماری این پژوهش از میان دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم و هنرستان می باشد که %44/3 را مردان و 55/7% را زنان، تشکیل می دهند و در این بین وجود فضاهای متفاوت آموزشی برای ایجاد خلاقیت و ایجاد انگیزه و فضا های آموزشی انعطاف پذیر و کمبود فضاهای آموزشی تخصصی در شهرستانهای و تاثیر کلاس کشور های با فرم آزاد و چیدمانی دایره وار و متفاوت جهت بالا رفتن خلاقیت و انعطاف پذیر شدن فرم ها و مبلمان کلاس کلاس ها بر عکس مدارس سنتی و وجود فضای مناسب برای تعامل با مبلمان آزاد و رنگ های شاد از در صد بالایی در پاسخ پرسش شوند گان برخوردار بوده و همچنین تلاش شد تا بتوانیم تاثیر عواملی چون انگیزه، آرامش و آسایش کالبدی، تعاملات را در تغییر میزان خلاقیت بررسی کرده تا به اصول معمارانه ای برای طراحی فضاهای آموزشی خلاق در جهت ارتقاء خلاقیت جمعی دست پیدا کنیم.

کلیدواژه ها:

فضاهای آموزشی ، هنر ، همگرایی دانش آموزان ، خلاقیت