زیبا شناسی در باغ های ایرانی، نمونه موردی؛ باغ عفیف آباد شیراز

باغ سازی در ایران از دوران قبل از اسلام بسیار رواج داشته و همیشه مورد توجه پادشاهان و حاکمان بوده است.بعد از اسلام نیز این رویه ادامه داشته و در انطباق بهشت و خداوند معماران مسلمان با توصیف بهشت به نیت لذت جویی به ساخت باغ پرداختند. برای درک رابطه ساختمان با محیط ابتدا بایستی به دیدگاه انسان در مورد محیط و یا به طور کلی نسبت به طبیعت،نظر داشت.اساس ساختن،دست اندازی به طبیعت است.نوع این دست اندازی ارتباط بسیار نزدیک با طرز تفکر انسان در مورد طبیعت دارد. گروتر 94:86 .در فرهنگ های شرقی،ارتباط کاملا نزدیکی بین انسان و طبیعت وجود داشته ازجمله در ایران این موضوع کاملا قابل احساس است.باغ ایرانی تاثیر بسزایی در معماری دیگر باغ ها داشته است.ویل دورانت در کتاب تاریخ تمدن خود،این تاثیر گذاری و تقلید را سهم ایران در شکل گیری تمدن جهانی دانسته است. در این مقاله تلاش میشود تا با روش مطالعات کتابخانه ای و بارجوع به اسناد و مدارک مربوط بارویکرد توصیفی،امکان بررسی و ارزیابی تمثیلی بودن زیبا شناسی در باغ ایرانی فراهم شودو باغ عفیف آباد شیراز به عنوان نمونه موردی مورد بازبینی قرار گیرد. نتایج این تحقیق نشان میدهد که در ادوار مختلف این گرایش وجود داشته است تا باغ هایی احداث شود تا حس لذت جویی و علاقه انسان ها به زیبایی را تامیین کند.این تعابیر به چندین هدف، به اشکال مختلف و با استفاده از عناصر گوناگون میتواند میسر و استوار باشد که در این نوشتار به انها اشاره شده است

کلیدواژه ها:

باغ ، زیباشناشی ، باغ ایرانی