زندگی جمعی در محلات قدیمی تبریز از دیدگاه اسلام نمونه موردی : محله قره باغی ها در تبریز

مسکن به عنوان محل سکونت و آسایش یکی از نیازهای اولیه ی بشری و از نخستین مسایلی است که انسان همیشه سعی در یافتن پاسخی مناسب و معقول برای ان بوده است . یکی از مهمترین ابعاد نیازهای انسانی بعد جمعی آن می باشد که محلات مسکونی بیشترین زمینه را برای تامین این سطح از نیازها فراهم می آورد . پژوهش زیر با هدف بررسی ابعاد زندگی جمعی از دیدگاه اسلام در نمونه محله ی مسکونی قره باغی های تبریز سعی در ارایه ی الگوهای متناسب با زندگی جمعی و همچنین تبیین دیدگاه اسلامی در این زمینه دارد . برای دستیابی به پاسخ پرسش های مطرح شده و رسیدن به اهداف مورد نظر مطالعات کتابخانه ای و تحلیل نمونه موردی محله قره باغی ها با توجه به مطالعات به کار برده شده است . پس از ارایه ی پیشینه تحقیق و طرح سوال در بخش مبانی نظری کلیاتی در باب تعامل اجتماعی و پس از آن مولفه های اجتماع پذیری فضاهای عمومی در محلات و الگوهای طراحی ارتقای روابط جمعی در محلات قدیمی با رویکرد اسلامی مطرح می گردد . در نهایت تحلیل نمونه موردی محله ی قره باغی های تبریز با توجه به الگوهای مذکور صورت می گیرد که با توجه به تحلیل صورت گرفته بر اساس معیارهای تعاملات اجتماعی در محله ی قره باغی ها این محله ضعف قابل توجهی در این زمینه دارد که نیازمند بازنگری در طراحی می باشد

کلیدواژه ها:

زندگی جمعی ، تعاملات اجتماعی ، محلات قدیمی ، دیدگاه اسلامی