بررسی ضخامت درمقاومت مخلوط های آسفالتی در برابر شکست

حوزه مکانیک شکست دربرگیرنده روابط میان ماکزیمم تنش مجاز،اندازه و محل ترک،سرعت رشد ترک ناشی از اثرات محیطی و امکان جلوگیری از حرکت ترک ها است.اغلب شکست ها تحت تنش های پایین اتفاق افتاده است.تحقیقات نشان می دهد که عامل این شکست ها معایبی مثل ترک های ریز است.درصورت وجود این ترک ها، سازه با مواد استحکام بالا درتنش هایی کم تر از تنش مورد نظر طراحی امکان شکست دارد.مکانیک شکست، به طور عمده جوانه زنی و رشد ترک را در مواد ترد و تحت حوزه تنش معین مورد مطالعه قرار می دهد. این ترک ها می تواند از پیش در نمونه موجود باشد و یا طی فرآیند افزایش بار به وجود آید.وجود ترک های ذاتی در بسیاری از سازه های ترک دار، شکست مکانیکی در آن ها را به طور قابل ملاحظه ای تسریع می نماید. از آنجا که تمرکز تنش در اطراف ترک های فوق الذکر عامل تعیین کننده ای در مقاومت سازه های ترک دار محسوب می شود، لازم است عوامل ایجاد کننده این تمرکز تنش ها و ویژگی های آن ها مورد بررسی قرارگیرند.تحقیقات متعددی در این زمینه انجام گرفته و نتایج به دست آمده در راستای بهبود ارزیابی رفتارمکانیکیسازه ها به کار گرفته شده است.چنان چه قطعه ای دارای ترک اولیه باشد، معیارهای استحکام و شکست آن تحت بارگذاری های مختلف، توسط مباحث مکانیک شکست تعیین می شود.مکانیک شکست از جمله مباحث مهم در علوم مهندسی است که به بررسی شرایط لازم برای استحکام قطعات ترک دار می پردازد. از این رو در این پژوهش، با فرض رفتار الاستیک و استفاده از اصول مکانیک شکست الاستیک خطی همایش شکست در یک شرایط بارگذاری مود I انجام شده است. از این جمله میتوان به نوع قیر 2 قیر خالص دما سه دمای بارش 0و-12و-24 درجه سانتی گراد فضای خالی 3و5و7 درصد اشاره کرد ضخامت نمونه های آسفالتی می تواند عامل مهمی در برابر شکست باشد.لذا بررسی ضخامت های متفاوت نمونه ها در آزمایش در برابر بارگذاری میتواند میزان مقاومت را در ضخامت های متفاوت نشان دهد

کلیدواژه ها:

مخلوط های آسفالتی ، شکست ، ضخامت ، مقاومت